Eerste stappen samen, maar ook nog veel verdriet

De eerste volle dagen waren prachtig mooi, fragiel en op momenten hartverscheurend.

De eerste nacht ging redelijk. Zo nu en dan werd Lin wakker, keek ze verschrikt rond, donker is geen goed idee, grote paniek dus maar zaklampje aan beddenhoofd. Wij zelf allemaal nog last van tijdsverschil, dus heel uitgerust werden we niet wakker. Maar Lin's herkenning van Mea maakte alles goed. Maar Lin was naar Nath, Siebe en Jeppe nog in de ontkenning.

Eerste ontbijt ging goed. Michael had al gezegd dat ze rijstepap zou willen, en die wees ze ook enthousiast aan toen we het buffet langsliepen. En yoghurt ging er ook goed in.

Daarna begon een lange ochtend van verdriet. We moesten weer eerst terug naar burgerzaken, de officiële papieren invullen, een interview met een ambtenaar, een officiële uitspraak, daarna naar de notaris en daar weer een interview en papieren controleren en ondertekenen. Dat alles in bijzijn van de begeleidster van het tehuis. Lin was de hele tijd ontroostbaar. Had niet meer de neiging weg te willen maar haar gehuil ging door been en merg. Gelukkig was het over zodra we naar buiten en weer in de auto stapten. Autorijden bevalt haar sowieso. En intussen waren we dus wel de officiële papa en mama van Lin geworden. Toch wel echt een viering waard, maar dat doen we een ander moment.

Na een picknick op de hotelkamer en een middagtukje hadden we de namiddag voor onszelf. Nath en de jongens naar de walmart voor voetbal en ik met de dametjes naar het park. Dat was heel fijn, ze hadden het heel leuk samen, gewoon beetje wandelen en op de wipwap, groot succes!! En toen de jongens kwamen aanrennen reageerde ze ook heel enthousiast op hen en Mea.

We hadden met z'n zessen nog wel de handen aan onszelf vol dus merkten pas achteraf dat we van dit tweede deel spelen geen foto's hebben gemaakt :-((. 

's avonds was de batterij bij Mea leeg, ze had geen zin meer in een stralend familieportret ;-).

Daarna zijn de dametjes wel samen gezellig in bad geweest. Lin heeft een sterke linkerworp dus de badeendjes kwamen hard aan bij Mea maar die kan dat als Grote Zus goed verdragen.

De nacht was wat ingewikkeld, Lin werd de eerste twee uur iedere vijf minuten wakker, ze had duidelijk ergens last van maar of het nu was dat ze naar de wc moest of dat ze bang was werd niet helemaal duidelijk. Lin is zindelijk en dat gaat ondanks de veranderingen heel goed, maar de vaste ontlasting komt nog niet echt op gang. Michael legde uit dat waarschijnlijk ook de overgang in eten daar reden voor is, ze eet bij ons gewoon met ons mee terwijl ze in het tehuis veel zachter voedsel kreeg (rijst in soep). Ze eet heel goed groente, nog weinig tot geen vlees, schijnt rundallergie te hebben, en weigert bij ons de fles die ze in het tehuis nog wel zeker 2x op een dag kreeg. Beetje uitvogelen hoe we de boel aan de gang krijgen en anders hebben we laxeermiddel al op aanraden van Meiling. Maar uiteindelijk allemaal nog wel iets van de nacht gemaakt.

-- ik wilde vanavond ook over vandaag schrijven maar Lin breekt hier de boel af in een vrolijke speelbui na een dag met weer mooi pieken maar ook diepe dalen. Zo spraak- en lachzaam is ze nog niet geweest, heel fijn maar het is nu ook kwart over elf en tijd voor wat broodnodige rust. Dus we gaan maar allemaal slapen, kijken of dat werkt. Wordt vervolgd!!