Wat een mooie maar ook heftige start
21 januari 2019 - Nanning, China
We waren al gewaarschuwd: kindjes die net bij hun pleegmoeder weg zijn klampen zich het eerste moment erg aan 1 persoon vast, meer kunnen ze in de stress niet aan. Als ze een beetje tot rust zijn dan staan ze ook voor anderen open. Vandaag dus nog geen balans, dat zie je hieronder terug, het kan voor nu nog even niet anders.
Vanmiddag om 14.20 draaiden we de P-plaats bij burgerzaken van Nanning op, en kijken we recht in de ogen van een klein meisje dat op de arm van een mevrouw richting het gebouw loopt. Hey, dat koppie kennen we, dat is Lin!! De komende 20 minuten moesten we wachten in een lokaal met drie andere gezinnen die net hun kindje hadden ontmoet en zagen we de begeleidster met Lin een kantoortje in en uit lopen.
Daarna paar formulieren, voor 24 uur voogdij. En daar kwam ze, op de arm, zich nog van niets bewust. We kwamen dichterbij en toen ze wat doorkreeg zette ze het vreselijk op een jammeren en huilen. Helemaal toen ik haar overnam. Zo hadden we het afgesproken, Mea hangt wat meer aan Nath dus prettig als Lin zich eerst wat meer op mij richt. Huilen, wegduwen, met haar ogen haar begeleidster angstig vastklampend. Ook al ben je voorbereid, zo stel je je het toch niet voor, hartverscheurend. Wilde niet eten, niet drinken, niet spelen, alleen maar weg bij ons. Hele dikke tranen rolden over haar wangen.
Fijn toen we na 10 minuten naar buiten mochten, frisse lucht, geen starende blikken. Stukje lopen naar nabije fotograaf, voor een familieportret (althans vader moeder Lin) voor op adoptieformulier. Michael nam haar even over, dat scheelde in haar verdriet, bekendere (chinese) trekken, ze dronk een scheutje sap, maar toen ik weer overnam gewoon op volle kracht weer door. Foto zal niet meest stralende uit ons gezinsleven zijn... Toen auto in, terug naar hotel. De rit beviel Lin wel, brak het ijs een beetje, ze stopte ook met huilen en begon zelfs flink te drinken. Hoe fijn...
Daarna op kamer met Mea balonnen en de tablets ontdekt, die twee klikten heel snel toen er eenmaal in alle rust gespeeld kon worden.
Intussen ook scharrelen met Siebe en Jeppe, maar heel snel is het haar al te veel en dat laat ze dan heel duidelijk horen. Wel lastig voor de jongens want ze willen hun zusje heel graag leren kennen maar ook helpen. En Nath is ook nog niet heel populair. Het zal snel beter gaan.
Eten ging OK, alhoewel een kind met stokjes voeden nog niet heel vlot gaat. Maar gelukkig drinkt ze goed en met de cakejes erbij zal het wel genoeg zijn.
Intussen vond ze onze bedden wel fijn maar was het de bedoeling dat ze in haar eigen bedje ging slapen. Mea heeft goed gedemonstreerd hoe erin en eruit te klimmen, met Lin's korte beentjes een extra uitdaging maar het lukte haar aardig en vindt het een heel leuk spelletje.
En toen ik vervolgens dit verhaaltje ging schrijven kwam ze tegen me aan zitten en viel vrij snel in slaap. Nu over naar haar eigen bedje, hopelijk gaat dat goed en kunnen we wat slapen vannacht. Vorige nacht was dat er met alle spanning en toch nog het tijdsverschil nauwelijks van gekomen.
Rustig aan daar!
Liefs
Jullie zijn goed voorbereid. Geniet van de bijzondere en mooie eerste momenten.
Ze zal zich snel thuis voelen bij jullie allemaal.
X