"De laatste dag voor"

Morgen is het zover. Michael, onze begeleider, heeft aangegeven dat we om 14.00 naar het gemeentekantoor vertrekken om Lin en haar begeleiders te ontmoeten. Zij vertrekken in de ochtend uit Yulin naar Nanning, een rit van ongeveer 3 uur met de auto. We weten niet of ze dan vandaag afscheid heeft genomen van haar pleegmoeder of dat morgen doet. Heel benieuwd in welke gemoedstoestand ze morgen is. Vooraf in de ochtend naar de bank om de euro’s voor de procedure om te wisselen. Daarna een eerste ronde papierwerk met Michael om daarna op weg te gaan. Benieuwd naar het papierwerk. Na alles wat we al ingevuld hebben kan het eigenlijk alleen maar een herhaling van zetten zijn. Na de ontmoeting moeten we weer papierwerk doen, daar zullen we zeker veel zin in hebben als we Lin net onder onze hoede hebben… We begrijpen nu dat die papieren gaan over onze definitieve acceptatie van Lin, “if you are satisfied” zoals Michael zei (alsof dat nu nog een vraag is) dan gaan we die dinsdag inleveren en daarna naar de notaris brengen zodat het vrijdag allemaal formeel is.

Wij hebben inmiddels een beetje geoefend hoe de ontmoeting met Lin aan te pakken en zijn heel bewust dat het vandaag “de laatste dag voor” is. We hebben verder wat inkopen gedaan bij de lokale Walmart, cakejes voor Lin, we weten uit de eerdere berichten dat ze erg van cakejes houdt, dus gokken erop dat die hun werk als eerste troost en afleiding doen. Verder met een stadswandeling wat aan de omgeving gewend, mooi park aan de rivieroever waar veel gegymd en gezongen wordt. 

Stad is goed te doen, wel druk en licht chaotisch met heel veel scooters, maar allemaal elektrisch (hier dus wel!!). En er wordt (meestal) voorzichtig gereden. Op straat zit Mea meestal in een buggy, toch beter te overzien dan los. Lin straks ook, maar regelmatig zijn er barricades van paaltjes in het trottoir om scooters te verhinderen voetgangersgebied in te rijden. De buggy moet daar dan overheen, straks dus x2. Gelukkig zijn de jongens er ook. Hopelijk eet Lin een beetje zelfstandig want de jongens en Mea die met stokjes (proberen te) eten zijn al een hele uitdaging 😊. Eten is heerlijk, shared dining, schalen op tafel, soms wel wat pittig dus kids om de rode pepers heen manouvreren.

De reis naar Nanning was lang maar prima. Weinig geslapen de 10 uur naar Beijing, en 3 uur overstaptijd toch maar net passend: douane (gelukkig korte rij, hilarisch: na elk paspoort de beambte met een smiley board moeten beoordelen, alsof je dan iets anders geeft dan de maximale score terwijl die je indringend aankijkt), alle bagage ophalen, bagage controle (gelukkig sprak Ineke even met een beambte en mochten we vooraan de rij invoegen), bagage weer inchecken, gedoe over de batterij van de babyfoon, en daarna weer paspoortcontrole. Vervolgens vlucht naar Nanning, nog 4 uur. Daar soepel eruit.

Michael stond al voor ons klaar. Ca 30, vloeiend engels sprekende aardige vent die ons de hele tijd in Nanning begeleidt. Uurtje naar hotel, druk verkeer maar niet extreem Wel extreem veel flats, woontorens, een redelijk oneindig aantal. Maar goed, die 8 miljoen mensen in Nanning moeten allemaal ergens wonen natuurlijk. De schaal van dit land is heel indrukwekkend. We zitten in het “oude” centrum (Nanning is pas paar decennia oud, (update: Nanning is gevestigd in 300 na Chr, ooops, pardon)) maar dit is ook al best modern met veel winkels met modernere look dan in NL. Benieuwd naar de stijl en omvang van het nieuwe centrum. Als we donderdag naar Yulin gaan om het kindertehuis van Lin te bezoeken dan komen we er langs.

Nu wat slapen voor de grote dag van morgen. De kamer is klaar Lin's komst...