De reis naar Yulin

Donderdagochtend vertrokken Siebe, Jeppe, Mea en ik samen met Michael naar Yulin, de stad waar Lin is gevonden en de eerste 32 maanden van haar leventje heeft gewoond. Het lukt ons nooit helemaal om op het afgesproken tijdstip beneden in de lobby te staan, maar Michael leert snel en calculeert altijd 10 min extra tijd in. De reis is 2,5 uur enkele reis en gaat volledig over een nette tweebaans-snelweg. Het valt ons sowieso op dat zowel Nanning als de omliggende regio erg goed ontwikkeld is. 

Omdat het gebruik van kinderstoeltjes in de auto niet gebruikelijk is, reizen Mea en Lin altijd op de achterbank bij ons op schoot. Gelukkig stoppen we onderweg een keer en kunnen we even de benen strekken. Op veel plaatsen vind je in het openbaar fitness apparaten, zo ook hier en kunnen de jongens zich ook even uitleven. Zelf heb ik ontzettende behoefte aan koffie, maar helaas vind ik alleen blikjes koude nescafé koffie met melk, zo erg is de behoefte nu ook weer niet. 

Rond lunchtijd zijn we in Yulin, het is er heerlijk weer - zeker 22 graden, dus jassen uit en zonnebrillen op. We maken het ons gemakkelijk en lunchen bij KFC. Na de lunch rijden we naar de markt waar Lin op 5 juni 2016 is gevonden - toevallig ook de verjaardag van Jeppe. Het is een markt waar met name voedselwaren worden verkocht, groente, fruit, en dus ook hondenvlees de lokale specialiteit. Zonder dat hij het zelf door heeft, parkeert Michael de auto recht voor een kraampje waar de beestjes in vol ornaat zijn uitgestald. Ai, dat is wel erg confronterend. We vinden het even afzichtlijk als interessant. Toch maar een paar foto's nemen dan (we zullen ze jullie besparen). Yulin is met 3 miljoen inwoners een 'provinciale stad' en is duidelijk een meer traditionele stad dan Nanning waar 8 miljoen mensen wonen. 

Helaas kennen we niet de exacte vindplaats van Lin, en Michael vertelt dat haar ouders haar waarschijnlijk op en rustige en schone plek zullen hebben neergelegd. Het is een moeilijke gedachte en geeft weer een knoop in mijn buik als ik er aan denk. We maken zoveel mogelijk foto's van de omgeving om een zo compleet mogelijk beeld te hebben. Het is waarschijnlijk dat ouders van Lin van buiten de stad komen, maar omdat we helaas niets van ze weten is dat enkel een aanname. 

Om 15:00 hebben we een afspraak bij het kindertehuis. Michael heeft kunnen regelen dat we de pleegmoeder van Lin daar ook ontmoeten. Het is ontzettend fijn om op die manier wat meer te weten te komen over haar eerste jaren en haar karaktertje. Immers is dit de enige informatie die we kunnen vergaren van haar eerste levensjaren die altijd een grote rol in haar leven zullen blijven spelen. We hebben een mooie jade-armband voor de pleegmoeder gekocht en luiers (200) en koekjes voor het tehuis. Het tehuis is een geel met roze gebouw en er wonen zowel weeskinderen als ouderen, op dit moment wonen er nog zo'n 20 kindjes. 

Een jonge vrouw van het tehuis neemt ons mee naar een kantoortje, waar we ook Lin's pleegmoeder treffen, Nei Nei zoals Lin haar noemde, wat vertaald kan worden als 'oma'. Het is een kleine dame van eind vijftig. Ze vertelt enthousiast over Lin, dat ze een pienter meisje is, graag danst op muziek, en ook graag buiten is maar dat ze het spannend vindt als het druk is. We vragen haar ook of ze een persoonlijke boodschap voor Lin wil opnemen, zodat we haar deze later kunnen laten zien. Het was een heel bijzondere en mooie ontmoeting. Het was duidelijk dat Nei Nei met veel liefde voor Lin heeft gezorgd. Helaas mogen we niet het tehuis in, omdat Mea waterpokken heeft, maar de ontmoeting met haar pleegmoeder is uiteindelijk toch het belangrijkst. Na drie kwartier en vele foto's en filmpjes later vertrekken we weer richting Nanning, waar Steven en Lin ons blij opwachten.